Urząd Gminy Gozdnica - www.gozdnica.pl

Gozdnica to XIII - wieczna osada drwali łużyckich położona w Puszczy Zgorzeleckiej w Borach Dolnośląskich. Jako miasto zostało lokowane w 1285 roku. Kilkukrotnie otrzymywała i traciła prawa miejskie. Najstarsza księga Miejska, potwierdzająca miejskość osady pochodzi z 1554 roku. Utrata praw miejskich to rok 1752 lub 1807. Obecnie, od 1967 roku, Gozdnica jest gminą o statusie miejskim, którą zamieszkuje 3000 mieszkańców.

Początkowo mieszkańcy Gozdnicy zajmowali się głównie wyrębem drzew, zbieraniem runa leśnego oraz łowiectwem. Z czasem rozwinęło się także rolnictwo i przetwórstwo płodów ziemi, w tym węgielnictwo, bartnictwo, kuśnierstwo, czy browarnictwo. Kolejny etap rozwoju osady zdominowała ceramika budowlana i użytkowa, z której miasto słynie do dzisiaj.

Na zajęcia związane z lasem wskazuje już pierwotna niemiecka nazwa osady Freiwaldau, która w polskim tłumaczeniu oznacza „wolną, leśną polanę”. Dzisiejsza nazwa miejscowości wywodzi się od staropolskiego, zapomnianego od XVI wieku wyrazu „gozd”, oznaczającego gęsty las.

Herby miasta również kojarzą się z lasem, borem. Na pierwszym herbie Gozdnicy widniała postać człowieka z toporem na ramieniu. Obecnie Gozdnica w swoim herbie posiada zielony pień z dwoma gałązkami po bokach, na którym siedzi czarny ptak.

Przemysłowa historia miasta sięga 180 lat wstecz, a niektórzy twierdzą, że jeszcze głębiej, bo do roku 1700 -nego. Oznaczałoby to, że od 320 lat na terenach dzisiejszej Gozdnicy rozwijał się przemysł ceramiczny. Historia ta związana jest głównie z rodziną Sturm, która w swoich fabrykach produkowały materiały budowlane z najlepszego gatunku gliny wydobywanej w Gozdnicy. Ich fabryki oraz podobne, rozrzucone były po całym mieście, a przemysłowy obraz miasta uzupełniała fabryka porcelany oraz niezliczone garncarnie, kaflarnie i tym podobne zakłady.

Więcej szczegółów na: profilu gozdnickiego kartografa i regionalisty Mirosława Marciniaka

Zachęcamy też do przejrzenia zwięzłego zestawienia dat i zdarzeń w zakładce „Kalendarium historyczne”